Terug naar overzicht / Vorige / Volgende
Fam. Albers later Jaspers + Familie van Well
Bewoners: Rijksweg 1 W. Jaspers
15NB |
Bewoners: Rijksweg 1 W. Jaspers |
1918 |
Op dit perceel werd in 1918 de Militaire politiepost gebouwd. Na 1935 is deze gesloopt en is er door Lamers een dubbele woning gebouwd. |
NB15 |
Woning links |
1936 |
Albers, douane commies, dienstleider, gehuwd. Geen gegevens. |
1947 |
Bijnachten, G roepshoofd politie, gehuwd. Geen gegevens. |
1955 |
Van Denderen, hoofd van politie, gehuwd. Geen gegevens. |
1959 |
Woning gekocht door Wim jaspers *1920, bankwerker/monteur uit Heukelom, gehuwd met Mientje van Dijck, uit Venraij. (zie 06B) |
|
Kinderen:Frans, Leny, Will, John, Peter, Ria (geb. aan Rijsweg 1 Bergen) |
Wim Jaspers en zijn hobby
De grote hobby van Wim Jaspers: stationair motoren "Een pronkstuk doe je niet weg"
BERGEN - Dat de ziekte van Parkinson niet uit hoeft te monden in een passief bestaan, dat bewijst de 74-jarige Wim Jaspers uit Bergen. Na een arbeidzaam leven als machinebouwer, besteedt hij nu z'n vrije tijd aan het restaureren en reviseren van stationair motoren. Zijn kennis stelt hij ten dienste aan het Gildeproject Bergen waarvoor het RISC onlangs het startschot gaf. Wim Jaspers besloeg als smid paarde bij een smederij in Ysselsteyn. "Daar was ik in de leer", vertelt de Bergenaar. "De boeren in Ysselsteyn maakten in de jaren '30 40 veel gebruik van benzinemotoren, bijvoorbeeld voor de melkinstallaties en dorsmachines. Daar ging natuurlijk wel eens wat kapot aan. lk had echter nog niet zoveel verstand van motoren. De baas zei: "Als je er niet uitkomt en je krijgt de magneet niet aan het vonken, schroef de motor dan maar los en neem hem mee naar de smederij". In de avonduren werd de motor dan gerepareerd. Ik keek toe en hielp mee. Daar heb ik dan ook veel van motoren geleerd."
Donne Draad
In 1951 begon Wim Jaspers bij Meldon in Bergen. Enkele jaren later ging dit bedrijf samen met Don-ne Draad. Wim Jaspers schopte het tot chef werkplaats, bouwde machines en reorganiseerde zijn afdeling. Toen Donne Draad een kabelfabriek in Herongen kocht en de Venlonaar Franssen daar het heft in handen nam, had deze een gekwalificeerde technische man nodig, "Franssen zelf was namelijk geen technische man", vertelt Wim Jaspers. "Daarom heeft hij mij meegenomen. Later kregen we daar een Duitse directeur, een echte chemicus. Daarmee heb ik het nog flink mee aan de stok gehad. Hij wilde dingen anders doen dan ik, maar ik had twintig jaar machine-ervaring en kreeg uiteindelijk toch gelijk."
Kwelling
Wim Jaspers merkte dat zijn handen begonnen beven. Elektrisch lassen bleek een steeds grotere kwelling toe worden. Bezweet moest hij zichzelf bekennen dat er met hem iets mis was. De Duitse arts dacht aanvankelijk echter dat er niets aan de hand was, maar na uitgebreide onderzoeken in het ziekenhuis, constateerde de specialist de ziekte van Parkinson. Dertien jaar later stopte de Bergenaar met werken. De schuur van zijn huis aan de Rijksweg werd echter de locatie voor een bijzondere hobby. Wim Jaspers, die zijn leven lang tussen de machines doorgebracht had, wierp zich op de restauratie en revisie van stationair motoren. Zijn eerste motor kreeg hij van een man uit Aijen. Hij had hem geholpen het roer van diens boot te repareren. en kreeg als tegenprestatie een oude Schüter dieselmotor cadeau. Deze zat helemaal vast. Wim Jaspers reviseerde het blokje van onder tot boven. Ja, als je eenmaal in wereldje zit, dan komt van het een het ander. Hier en daar is er nog wel wat te krijgen. Boeren die vroeger hun melkmachientjes aandreven met een stationair motor en later overstapten op elektriciteit hebben de motortjes vaak nog staan. Eigenlijk ben je constant op zoek naar motoren. De moeilijkheid is om kleine motoren te krijgen, die zijn gemakkelijk te vervoeren. De trots van Wim Jaspers is zijn Moteur Dion Bouton uit 1900. Deze automotor kocht hij voor duizend gulden. "Een heel bedrag , zegt de verzamelaar, "en daarna moest hij nog helemaal opgeknapt worden. 1k heb hem al vaak kunnen verkopen, maar het pronkstuk uit je verzameling doe je toch niet weg. Dat zou ik niet over mijn hart kunnen krijgen." Inmiddels omvat de verzameling van de Bergenaar zo'n vijfentwintig motoren, waarvan er nog een aantal nog gereviseerd moeten worden. Een benzinemotor van Otto Deutz uit 1920, een watergekoelde Victor Coventry uit 1940, een Engelse, watergekoelde Wolseley uit 1943 of een Franse Japy met gloeibuis-ontsteking, de verzameling van Wim Jaspers bevat vele bijzondere staaltjes van 20ste -eeuwse techniek. Hoewel hij naar een bejaardenwoning getrokken is, is hij bijna dagelijks te vinden in het schuurtje. "Dat schuurtje, dat blijft van mij. Dat staat op papier", zegt hij vastberaden. De gang in zijn huis is behangen met plaquettes van verenigingen waar hij met zijn motoren te gast was. Wim Jaspers reist namelijk met 'een delegatie' van zijn motoren vaak mar braderieën en shows in het hele land. De aanhanger van zijn Kadetje word volgeladen en Wim Jaspers gaat op pad. "Och, je krijgt er wel niet veel voor, soms net zoveel dat je er de benzine voor betaald krijgt. Maar ik doe het graag en je zit tussen de mensen he." De 74-jarige Wim Jaspers demonstreert zijn stationair motoren aan enkele meisjes van het Technika-10 project in Bergen
Jaarmarkt toont verborgen schatten
Broer John tenslotte is de gelukkige bezitter van een vuurrode Hanomag-tractor. Deze moet nog wel opgeknapt worden, maar is in deze staat al van onschatbare waarde voor John. Ter afsluiting is zeker de Triumph TR6 uit 1973 vermeldenswaard. De trotse eigenaar van deze cabriolet is Jos Wismans. In 1993 heeft hij deze Engelse bolide in deplorabele staat gekocht. Na 3,5 jaar restauratiewerk, waarvan een groot deel door hem zelf is uitgevoerd, rijdt hij nog in een jaloersmakend donkerblauw monster, welke ook op de jaarmarkt te bewonderen is. De ' 'verborgen schatten van Bergen' is niet de enige reden om een bezoek aan deze jaarmarkt te brengen. De vele andere activiteiten zoals de kinder-markt, de vele stands, muziek en demonstraties die vrijdagmiddag tussen het Raadhuisplein en het plein bij Den Asseldonk worden gehouden vormen een reden te meer om vrijdagmiddag richting Nieuw Bergen te koersen.
Fam. Jaspers
Familie Jaspers-van Dijck woonde hier vanaf 1959
Bovenste rij van li naar re: Leny, Pap Wim, Frans, Mam Mientje, Will
Onderste rij: John, Ria (geb.Rijksweg 1), Peter
Communie 1968 (Ria met roosjes in de haren)
Carnaval 1968
5 kinderen Jaspers
Gebroeders Jaspers
John, Peter en Frans bezig met aanleggen oprit aan Rijksweg 1
Frans met zijn zelfgebouwde skelter. Aangedreven door een melkmachinemotor.
Daar had hij heel veel plezier mee.
De nozemtijd.
Sjraar Peters en Frans hadden met zelfverdiend geld bij Jan Ripkens voor 400 gulden deze half jaar oude RAP bromfiets gekocht.
Frans zijn 1e auto BMW Isetta (koelkastmodel)
50 jarig getrouwd
Krantenartikel 50 jarig huwelijk
Gouden paar Jaspers-van Dijck in Bergen
BERGEN - Op 30 april 1946 werd de bruiloft gevierd van Wim Jaspers en Mientje van Dijck.
Op Koninginnedag precies 50 jaar later zal het gouden huwelijksfeest plaatsvinden.
Het gouden paar Jaspers-van Dijck viert op Koninginnedag feest.
Om 14.00 uur is er een plechtige Mis van dankzegging in de kapel van Aijen, waarna het feest wordt voortgezet in Zaal 't Zwaantje in Afferden, waar men het gouden paar en de familie kan feliciteren tijdens de receptie van 18.30 tot 19.30 uur.
Wim Jaspers, de gouden bruidegom, werd op 28 februari 1920 geboren in Heukelom. Hij ging enkele jaren naar de school in Afferden, waarna het gezin in 1928 verhuisde naar Ysselsteyn, waar een boerderijtje en een groter stuk land gekocht kon worden. Na zijn schooltijd werkte Wim thuis mee en toen hij verkering kreeg met Mientje van Frits van Dijck werd omgekeken naar een eigen huis. Gezocht werd in de buurt van Deurne, omdat daar de huizen schaars waren en er in Bergen wel een vrij was, verhuisde Wim met zijn Mientje weer naar zijn geboortestreek. De gouden bruid werd op 4 augustus 1924 geboren in Venray-Heide, waar de ouders een boerderij annex café hadden. Er moest dus flink worden aangepakt, ook op zon- en feestdagen. Toen ze 's woensdags met Venrayse kermis in 1945 waren, mochten ze nog naar de kermis en daar ontmoette ze Wim. Het was liefde op het eerste gezicht en april 1946 werd er getrouwd. In mei verhuisde het jonge paar naar Oud Bergen, aan de Aijenseweg en daar begon een nieuw leven. In 1951 werd verhuisd naar de Oude Kerkstraat en zes jaar later nog eens naar de Rijksweg. Dat was echter nog niet de laatste keer, want sinds 1986 wonen ze in een kleiner huis aan de Schilderslaan. Wim, die als smid gewerkt heeft bij Toon van Bon en nog 30 jaar bij Donne Draad, moest het wegens ziekte toch wat kalmer aan doen.
Motoren
De grote hobby van Wim waren en zijn motoren. Dat is zijn lust en zijn leven en foto's getuigen van de vele produkten, die er onder zijn handen vandaan kwamen. De oudste motor is een Dyon Button uit 1900. Uit allerlei onderdelen, overal vandaan gehaald bouwde hij alleen at zo'n 22 kindertractors, waar gemiddeld toch zo'n drie maanden werk aan zitten. Het plezier van de kinderen was ook Wims vreugde en nu nog kan men hem geregeld vinden op historische shows, waar hij een goede bekende is. Ook gaat hij nog iedere dag naar het huis aan de Rijksweg, waar zoon John woont. Hier knutselt hij van 's morgens acht uur tot de middag en daarna weer, na een klein dutje, tot een uur of vijf. Hij moet bezig zijn. Zijn vrouw doet het iets rustiger aan en heeft naast het huishouden een wekelijkse rummikub middag met een vriendin. Het gouden paar heeft zes kinderen grootgebracht, die nu getrouwd verspreid wonen over Bergen, Afferden, Blitterswijck en Singapore. Allemaal, met de tien kleinkinderen, zullen ze present zijn op de gouden bruiloft, ook die uit Singapore. Want opa en oma in de Schilderslaan zijn het liefste wat ze hebben.